یا محـمّد من به درگـاهت پـناه آورده‌ام            چـلچـراغ اشگ در این بارگاه آورده‌ام

دست هایم هر دو خالی، دیدگانم پر ز اشک            خون دل، داغ جگر با سوز و آه آورده‌ام

من همه بارِ گـنه، تو رحـمةٌ لـلعـالـمین            رحـمـةٌ لـلعـالـمـیـن، بـار گـنـاه آورده‌ام

اشگ خجلت، دامنِ آلوده، بار معصیت            جسمِ خسته، بارِ سنگین، رنج راه آورده‌ام

پرده های معصیت بستند چشمم را ولی            رو به این در، در هوای یک نگاه آورده‌ام

روسیاهـم، معصیت کارم، بدم، آلوده‌ام            هر که هستم بـر در رحمت پناه آورده‌ام

یا محمّد شسـتـشـویم ده به آب رحـمتت            نامه‌ای چون رویم از عصیان سیاه آورده‌ام

چشم گریان من و گم گشته قـبر فاطمه            یک فلک سیّاره در اطراف ماه آورده‌ام

یا محمّد بر تو و بر دخترت زهرا سلام            از خـراسان رضا روحی فـداه آورده‌ام

با همه آلودگی محصول من مهر شماست            میوه‌های نخل «میثم» را گواه آورده‌ام